แม่มดน้อยหมวกดำ

เนื้อเรื่อง

ณ กลางป่าใหญ่แห่งหนึ่ง  ซึ่งเป็นที่อยู่อาศัยของ " พ่อมดเฟร์ส " ผู้ปกปักรักษาป่าเอซแห่งนี้ด้วยความเที่ยงตรง
เขาอาศัยอยู่กับภรรยาของเขาซึ่งเป็นแม่มดที่มีนามว่า " เอริช " พร้อมกับลูกสาว(ตัวแสบ)ของเขาที่มีชื่อว่า " ดอริซ "
    
     ดอริซเป็นแม่มดน้อยที่มีนิสัยซุกซนมาก(อันที่จริงก็คือแย่มากเลยทีเดียวเชียว)  เธอชอบหยอกเย้า(แกล้งคน)ผู้อื่นแทบทุกเวลา
และด้วยเหตุนี้(จึงเป็นสิ่งที่ทุกคนไม่อยากจะเรี่ยกชื่อเธอ)ทุกคนจึงเรียกว่า  " แม่มดน้อยตัวแสบ " แต่ต่อมาเธอก็ใส่เสื้อคลุมที่มีหมวกติดมาด้วยซึ่งเป็นสีดำ  ทุกคนจึงเรียกเธอว่า  " แม่มดน้อยหมวกดำ "  
    
     นานวันเข้าแม่มดน้อยหมวกดำก็ยิ่งแข็งแกร่งมากยิ่งขึ้นในการใช้เวทมนต์คาถา(แกล้งคน)  เธอมักจะพอใจเป็นอย่างมากเมื่อเธอหยอกเย้า(แกล้งคนด้วยความสะใจ)เป็นอย่างมากเพราะเธอคิดว่ามันทำให้ทุกคนยิ้มได้(บ้านหล่อนนะซิ)  แม่มดน้อยหมวกดำเป็นคนที่พูดไม่ค่อยจะไพเราะซักเท่าไรนัก(พูดง่ายๆว่าหยาบคายมาก)  วันนี้เป็นวันที่เธอจะต้องไปทำภารกิจบางอย่างเล็กน้อย  (ดูไปก็แล้วกันว่าเจ้าหล่อนจะยอมไหม?)
    
     " เอาละเจ้าหนูน้อย " เธอพูดขณะที่กำลังสาปหนูตัวหนึ่งให้ลอยขึ้นในอากาศ  มันร้องครวญครางด้วยความหวาดกลัว(ประมาณว่าคราวนี้จะทำอะไรกับฉันอีกละเนี้ย)  " คราวนี้ฉันจะเสกให้นายเป็นอย่างไงดีนะ.....อืม........เอานายไปแขวนไว้ตรงลูกตุ้มของนาฬิกาของฉันก็แล้วกัน
นายอาจสนุกก็ได้นะ" เธอพูด ยิ้มกริ่มๆ  เธอดีดนิ้วแล้วก็ชี้ไปที่หนู(ผู้เคราะห์ร้าย)นั้นไปแขวนไว้ตรงลูกตุ้มนาฬิกาโดยทันที
หนูตัวนั้นมีอาการทุรนทุรายเป็นอย่างมาก(ทรมารนั้นแหละ)  " ดอริซเลิกแกล้งหนูนั้นได้แล้วลูก   มาหาแม่หน่อยซิ  "  แม่ของเธอตะโกนเรียกลูกสาว(คนดีของเธอ)  " เดี๋ยวซิแม่.....ข้ากำลังเล่นกับหนูตัวนี้อยู่ถ้าทางมันกำลังสนุก (สนุกตายละ) " เธอตะโกนตอบกลับแม่ของเธอไปอย่างไร้หางเสียง  แม่ของเธอเดินมา  " หยุดเล่นได้แล้วดอริซ " ว่าแล้วแม่ของเธอก็ดีดนิ้วแล้วจึงชี้ไปที่หนูตัวนั้น  ทันใดนั้นมันก็ได้รับอิสรภาพกลับคืนมา  มันส่งเสียงจี๊ดๆ(ประมาณว่า ชาติหน้าฉันใดอย่าให้ได้เจอะได้เจอกับเด็กหน้ากลัวแบบนี้เลย)แล้วก็วิ่งหนีไปเลย
"ว้า......แม่เนี้ยชอบกวนใจข้าจัง.....คราวนี้อะไรอีกละ?" เธอถาม(พลางแคะขี้มูกไป)  " เอายานี้ไปให้ยายของลูกหน่อยซิ "
แม่ของเธอพูดพลางถอนหายใจแล้วจึงหยิบขวดอะไรบางอย่างออกมา  มันเป็นขวดที่มีขนาดเท่าหัวแม่มือเลยทีเดียว
" แล้วทำไมข้าจะต้องไปด้วยเล่า?  ส่งพัสดุไปก็ได้นี่  (งงจริงๆแฮะ) " " ไปเถอะนา.......ดอริซไม่อย่างนั้น..... "
" ไม่อย่างนั้นจะทำไมกันเล่า? "  เธอพูดด้วยความรำคาญพลางเท้าสะเอวไป(กระแดะจริง.......)  " อย่างนั้นก็จะเป็นอย่างนี้ไง......"
                      
                                      ว๊าป  !!!!!!..............


"อะไรกันเนี้ย? ถ้าย้ายตัวเรามาได้ไกลขนาดนี้ทำไมไม่ย้ายเจ้าขวดบ้าๆนี้ไปด้วยละ?.....เฮอ.......สรุปว่าข้าต้องเดินทางเป็นโยชน์เพื่อเดินทางไปที่บ้านยายแกนั้นเนี้ยนะ(ช่างน่ารักอะไรอย่างนี้......)   "  เธอบ่นไปพลางเดินทางไปเรื่อยพลางร้องเพลงของวง " Linkinpark " ไป
    
     ในขณะเดียวกันซึ่งไม่ห่างไปจากที่นี่มากนัก  มีหมาป่าตัวหนึ่งกำลังหิวโซเป็นอย่างมาก  " ถ้ามีเด็กผ่านมาแถวนี้ซักคนก็คงดีซิฟะ "
มันพูด  เดินไปเดินมาแล้วก็ดันไปได้ยินเสียงเพลงอันหนวกหูเข้าอย่างจัง  " โอ๊ยไม่มีอะไรจะทำรึไงกันฟะ  ร้องเพลงบ้าอะไรก็ไม่รู้หนวกหู
ฉะมัดเลยแฮะ  ไหนดูซิว่าหน้าไหนมันมาร้องเพลงบ้าๆแบบนี้ฟะ " มันชะเง้อหน้าของมันไปดู  " โอ๊วอะไรจะโชคดีปานนี้.....(โชคร้ายนะสิไม่ว่า)"   เป็นแม่มดน้อยหมวกดำนั้นเอง  
    
     เธอเองตอนนี้ก็กำลังมองหา(เหยื่อ)คนที่จะมาให้เธอแกล้งเล่น  "ว่าไงจ๊ะหนูน้อยจะไปที่ไหนรึ?" เจ้าหมาป่าเดินเข้าไปถาม(ตามบทต้นฉบับ)  " ไปที่ไหนมันก็เรื่องของข้านี่  เจ้าไม่เกี่ยว......อย่ายุ่งเรื่องของฉันให้มากนักเลยนา......" เธอพูดยิ้มกริ่มๆ  มีแผนอยู่ในใจ
" โธ่เจ้าหนูน้อยพูดจาไม่ดีเลยนา......" มันพูดน้ำลายเริ่มไหล อยากที่จะกินเจ้าหล่อนเต็มที  " เ สื อ ก ไม่เข้าเรื่อง" เธอพูดพลางเชิดหน้า
" จะตายอยู่แล้วยังจะมาพูดมากอีกเพราะฉะนั้นตายซะเถอะ "  มันพูดพร้อมกับพยายามจะตะครุบเธอ  แต่ก็นั้นแหละคงจะเป็นผลมาจากการที่เธอดูหนังเรื่อง เดอะ เมทริกมากเกินไป   เธอหลบการโจมตีของเจ้าหมาป่านั้นเพียงแค่วิเดียวเท่านั้น  เจ้าหมาป่าล้มคมำทันที

                                                ปั๊ก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!.............


     มันล้มลงไปด้วยความเจ็บปวดจนชา  "โอ๊ย.........."  มันร้อง  แม่มดน้อยหมวกดำเดินเข้ามาพลางแสยะยิ้ม  " เอาล่ะจะสั่งเสียอะไรก่อนที่นายจะไปโผล่อยู่ที่อื่น  ฮึ........" เธอถามพลางตั้งมือพร้อมที่จะร่ายคาถาได้ทุกเมื่อ  " เจ้าเป็นใครกันแน่?......."  มันถามอย่างลุกลี้ลุกลน
" ข้านะเหรอคือใคร?...........เป็นคำถามที่ดีนะ  ข้าชื่อดอริซ  แม่มดน้อยหมวกดำ  บุตรีของท่านพ่อมดเฟร์ส ยังไงกันเล่า........"
ว่าแล้วเธอก็ดีดนิ้วแล้วก็ชี้ไปที่เจ้าหมาป่าผู้เคราะห์ร้ายนั้นแล้วมันก็ลอยขึ้นฟ้าราวกับจรวดและหายไปเลย
    
      ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชื่อเสียงของหนูน้อยหมวกดำก็ดังกระช่อนไปทั่ว  จึงมีคนหลายคนพยายามที่จะแย่งชิงตำแหน่งไปจากเธออยู่ทุกวี่ทุกวัน

                                         แล้วคุณละ?   กล้าไปต่อกรกับเธอไหม?